داستان کوتاه دلسوزی عزراییل برای دو نفر ! 

یک : 

روزی دریایی طوفانی شد و امواج سهمگین آن یک کشتی را در هم شکست ! 

همه سر نشینان کشتی غرق شدند تنها یک زن حامله نجات یافت .. 

او سوار بر پاره تخته کشتی شد و امواج ملایم دریا او را به ساحل آورد .. 

و در جزیره ای افکند و در همین هنگام فارغ شد و پسری از وی متولد شد ! 

من مأمور شدم که جان آن زن را بگیرم دلم به حال آن پسر سوخت ! 

دو : 

هنگامی که شداد بن عاد سال ها به ساختن باغ بزرگ و بی نظیر خود پرداخت ! 

و همه توان و امکانات و ثروت خود را در ساختن آن صرف کرد ! 

و خروارها طلا و جواهرات برای ستون ها و سایر زرق و برق آن خرج نمود تا تکمیل نمود ! 

وقتی خواست به دیدن باغ برود همین که خواست از اسب پیاده شود ؛ 

و پای راست از رکاب به زمین نهد هنوز پای چپش بر رکاب بود ؛ 

که فرمان از سوی خدا آمد که جان او را بگیرم ! 

آن تیره بخت از پشت اسب بین زمین و رکاب اسب گیر کرد و مرد .. 

دلم به حال او سوخت بدین جهت که او عمری را به امید دیدار باغی که ساخته بود سپری کرد ! 

اما هنوز چشمش به باغ نیفتاده بود اسیر مرگ شد ... ! 

در این هنگام جبرئیل به محضر پیامبر (ص) رسید و گفت ای محمد ! 

خدایت سلام می رساند و می فرماید : 

به عظمت و جلالم سوگند شداد بن عاد همان کودکی بود که ؛ 

او را از دریای بیکران به لطف خود گرفتیم و از آن جزیره دور افتاده نجاتش دادیم ! 

و او را بی مادر تربیت کردیم و به پادشاهی رساندیم .. 

در عین حال کفران نعمت کرد و خود بینی و تکبر نمود ؛ 

و پرچم مخالفت با ما بر افراشت ! 

سر انجام عذاب سخت ما او را فرا گرفت ! 

تا جهانیان بدانند که ما به آدمیان مهلت می دهیم ؛ 

ولی آنها را رها نمی کنیم ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: